۹ نکته ضروری در مورد ویروس پاپیلومای انسانی (HPV)

تخمین زده می‌شود که بیش از ۴۲.۵ میلیون آمریکایی با HPV زندگی می‌کنند، که آن را به شایع‌ترین عفونت (بیماری) مقاربتی در ایالات متحده تبدیل کرده است.

این بیماری به‌قدری رایج است که محققان بر این باورند که ۹۲ درصد از افراد در مقطعی از زندگی خود به این ویروس مبتلا می‌شوند. البته، از زمان معرفی واکسیناسیون HPV، این تعداد به‌طور قابل‌توجهی کاهش‌یافته است.

HPV از طریق تماس جنسی پوست به پوست منتقل می‌شود. پس مقاربت تنها راه انتقال نیست. در‌واقع هیچ‌گونه دخولی برای انتقال HPV لازم نیست و هر ناحیه‌ای که در معرض HPV قرار گیرد، آسیب‌پذیر است.

به‌طورکلی، مقاربت واژینال و مقعدی بیشترین ارتباط را با انتقال HPV دارد. اگرچه احتمال شیوع پایین است، اما این ویروس می‌تواند از طریق رابطه جنسی دهانی نیز منتقل شود.

اگر چندین شریک جنسی داشته‌باشید یا با فردی که شرکای جنسی زیادی داشته است رابطه جنسی داشته‌باشید، خطر ابتلا به این ویروس افزایش می‌یابد.

بیش از ۱5۰ گونه مختلف HPV وجود دارد. برخی از سویه‌های پرخطر با سرطان مرتبط هستند. برخی دیگر از انواع کم‌خطر باعث ایجاد زگیل تناسلی می‌شوند.

دو سویه ۱۶ و ۱۸ پرخطر هستند که با هم باعث ۷۰ درصد سرطان‌های دهانه رحم و ضایعات پیش‌سرطانی دهانه رحم می‌شوند.

با این اوصاف، داشتن زگیل تناسلی نشان‌دهنده‌ی ایمن بودن شما در برابر سرطان نیست. ممکن است هم‌زمان به چندین نوع HPV آلوده شوید. ظاهر زگیل اطلاعات لازم در مورد سویه آن می‌دهد.

انواع HPV که باعث زگیل تناسلی و سرطان دهانه رحم می‌شوند قابل‌کنترل هستند؛ اما قابل‌درمان نیستند. زگیل تناسلی را می‌توان با برداشتن آنها درمان کرد، اما حذف آن‌ها ویروس را از بین نمی‌برد.

امروزه واکسن‌هایی وجود دارند که می‌توانند خطر ابتلا به HPV را در افراد جوان تا حد زیادی کاهش دهند، اما واکسن‌ها ایمن‌کننده نیستند و نمی‌توانند ویروس را در افرادی که قبلاً آلوده شده‌اند از بین ببرند.

اکثر افراد هیچ نشانه‌ای از عفونت ندارند و ممکن است تنها در صورت داشتن یک نتیجه غیرطبیعی پاپ‌اسمیر از این بیماری آگاه شوند.

اگر علائم ظاهر شوند، می‌توانند در فرج، آلت تناسلی، بیضه، مقعد، دهان یا گلو وجود داشته‌باشند و عبارت‌اند از:

Gardasil-9 واکسن HPV مورد تأیید FDA آمریکاست که در برابر دو نوع HPV کم‌خطر (نوع ۶ و ۱۱) و هفت نوع پرخطر (نوع ۱۶، ۱۸، ۳۱، ۳۳، ۴۵، ۵۲) ایمن می‌کند.

گارداسیل-۹ ایمنی کافی را ایجاد می‌کند، اما در پیشگیری از بیماری‌های مرتبط با HPV در افرادی که قبلاً در معرض یک یا چند نوع HPV قرار گرفته‌اند، کمتر مؤثر است. واکسن عفونت‌های HPV موجود، بیماری‌های مرتبط را درمان نمی‌کند؛ بلکه شما را در برابر سویه‌هایی که قبلاً در معرض آن‌ها قرار نگرفته‌اید، ایمن می‌کند.

همچنین ممکن است در خانم‌هایی که از بدو تولد مبتلا به HIV هستند، کم اثر باشد. این افراد ممکن است به یک نوع غیرمعمول HPV و سرطان دهانه رحم مبتلا شوند.

تست HPV را می‌توان همراه با آزمایش پاپ‌اسمیر معاینه‌ی معمول خانم‌ها انجام داد. کارگروه خدمات پیشگیرانه ایالات متحده (USPSTF) آزمایش معمول HPV را به شرح زیر تأیید می‌کند:

هیچ‌گونه آزمایش HPV برای تشخیص HPV تناسلی در آلت تناسلی وجود ندارد. بااین‌حال، برخی از پزشکان ممکن است آزمایش HPV را با تست پاپ‌اسمیر مقعدی در افراد پرخطری که رابطه جنسی مقعدی دارند انجام دهند.

واکسیناسیون روتین HPV را برای همه نوجوانان ۱۱ و ۱۲ ساله در بسیاری از کشورها توصیه می‌شود. البته این واکسن را می‌توان از سن ۹ سالگی نیز تجویز کرد. همچنین واکسیناسیون برای افراد بین ۱۳ تا ۲۶ سال نیز توصیه می‌شود.

برای برخی از افراد بالای ۲۶ سال، واکسیناسیون ممکن است همچنان مفید باشد. CDC واکسن HPV را برای برخی از بزرگسالان ۲۷ تا ۴۵ساله نیز توصیه می‌کند.

CDC آمریکا به افراد دارای نقص ایمنی (از جمله مبتلایان به HIV) توصیه می‌کند که بدون درنظرگرفتن سن، واکسینه شوند.

حتی اگر واکسن HPV را دریافت کنید، باید مراقب سرطان دهانه رحم باشید. بر اساس یافته‌های مرکز مقابله با بیماری‌های واگیر در آمریکا، واکسیناسیون می‌تواند از بیش از ۹۰درصد سرطان‌های ناشی از HPV مانند سرطان‌های مقعد، واژن، دهانه رحم و فرج جلوگیری کند.