آقایان هم ممکن است به عفونت دستگاه ادراری مبتلا شوند

عفونت دستگاه ادراری در آقایان علائم متنوعی را ایجاد می‌کند. گاهی اوقات این عفونت‌ها در مراحل اولیه هیچ علائمی را نشان نمی‌دهند، اما وقتی بدتر شوند علائم قابل‌توجهی را بروز می‌دهند:

هر یک از این علائم ممکن‎‌است در هر فرد بروز کند. برای برخی از آقایان، علائم UTI بروز پیدا کرده و قبل از این‌که به‌طور ناگهانی شدید شوند، برای چند هفته ناپدید می‌شوند.

بدون درمان، عفونت دستگاه ادراری باعث مشکلات سلامتی عمده‌ای می‌شود. اگر سیستم ایمنی ضعیفی داشته باشید، احتمال ایجاد عوارض بیشتر است. اثرات شدید UTI که می‌تواند اتفاق بیافتد، عبارتند از:

UTI می‌تواند آقایان را در همه‌ی سنین به دلایل مختلفی درگیر کند. این بیماری در آقایان مسن‌تر شایع‌تر است. عفونت‌های ادراری معمولا در اثر باکتری‌ها ایجاد می‌شوند، اما ویروس‌ها نیز می‌توانند علت آن‌ها باشند.

چندین فاکتور خطر برای ابتلا به عفونت‌های دستگاه ادراری وجود دارد، که شامل موارد زیر هستند:

در بعضی موارد، التهاب مجاری ادراری به دلیل شناخته‌نشده‌ای اتفاق می‌افتد، شرایطی که به آن «اورتریت» (Urethritis) یا التهاب غیراختصاصی (Nonspecific urethritis) می‌گویند. 

این عفونت‌ها، می‌توانند بر روی هر بخشی از دستگاه ادراری، شامل کلیه‌ها، میزنای (که کلیه‌ها را به مثانه منتقل می‌کند)، مثانه، و مجرای ادرار (لوله‌ای که ادرار از طریق آن دفع می‌شود) تاثیر بگذارند.

اورتریت، التهاب مجرای ادرار است. اورتریت، شایع‌ترین نوع UTI است، زیرا مجرای ادرار روزنه‌ای است که ارگانیسم‌های بیماری‌زا می‌توانند از طریق آن وارد بدن شوند.

آقایان جوانی که به عفونت دستگاه ادراری مبتلا می‌شوند، ممکن‌است ناهنجاری مادرزادی در بخشی از دستگاه ادراری خود داشته باشند. آقایان در سنین 20 تا 35 کم‌ترین خطر ابتلا به عفونت ادراری را دارند، مگر این ‌که ناشی از بیماری مقاربتی باشد. داشتن شرکای جنسی متعدد و داشتن رابطه‌ی جنسی بدون استفاده از کاندوم، خطر ابتلا به بیماری مقاربتی را افزایش می‌دهد.

اگر علائم UTI را دارید، پزشک در مورد جزئیات سابقه پزشکی شما سؤال کرده و در ادامه معاینه فیزیکی انجام می‌دهد. آزمایش‌های تشخیصی مثل آزمایش ادرار به تشخیص باکتری یا سایر نشانه‌های عفونت کمک می‌کند. سایر آزمایش‌های تشخیصی برای شناسایی دلایل آناتومیکی بیماری انجام می‌شوند.

آزمایش ادرار می‌تواند افزایش گلبول‌های سفید را که مشخصه عفونت هستند، نشان دهد. گاهی، باکتری که باعث عفونت شده‌است، توسط کشت باکتریایی تشخیص داده می‌شود. در کشت ادرار از یک نمونه ادراری برای بررسی رشد باکتری در شرایط آزمایشگاهی و به مدت چند روز استفاده می‌شود.

وجود گلبول‌های قرمز در ادرار، نشان‌دهنده عفونت شدید یا بیماری دستگاه ادراری قابل‌توجه است که باید به متخصص مراجعه شود.

شرایط پزشکی دیگری وجود دارد که علائم شبیه به UTI دارند. برای مثال، دیابت باعث تکرر ادرار و نیاز فوری به دفع ادرار می‌شود. بنابراین می‌توان با آزمایش ادرار بین دیابت که در آن قند خون افزایش پیدا می‌کند، و عفونت دستگاه ادراری، تفاوت قائل شد.

ممکن‌است لازم باشد آزمایش‌های تصویربرداری مثل اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT) یا سونوگرافی لگن انجام شود. این آزمایش‌ها مشکلاتی مثل سرطان یا ناهنجاری‌هایی که شما را مستعد ابتلا به UTI می‌کند را تشخیص می‌‌دهند.

برحسب شرایطی که دارید، ممکن‌است به فرایندهای تشخیصی خاصی نیاز داشته باشید که درمورد آناتومی دستگاه ادراری، اطلاعات جزئی‌ را در اختیار پزشک قرار می‌دهد. این آزمایش‌ها تهاجمی هستند و ممکن‌ است دردناک باشند. اگر در مورد تحمل درد آن نگرانی دارید، در طول فرایند لازم است از داروهای بیهوشی استفاده شود.

معاینه دیجیتال راست‌روده (رکتوم) آزمایشی است که پزشک اندازه و شکل پروستات را بررسی می‌کند. این آزمایش همراه با نتایج آزمایش‌های تصویربرداری، بزرگی پروستات یا مشکلات جدی‌تری مثل سرطان پروستات را مشخص می‌کند.

سیستوسکوپی (Cystoscopy) آزمایشی است که در آن یک ابزار منعطف یا سفت دارای دوربین را، به درون مجرای ادراری برای مشاهده داخل مجرا و مثانه، وارد می‌کنند. این آزمایش می‌تواند نقص‌های آناتومیکی مثل تنگی مجرای ادراری و همچنین سرطان را تشخیص دهد.

معمولا مصرف آنتی‌بیوتیک برای درمان UTI ضروری است. آن‌ها داروهای تجویزی هستند که باکتری‌ها را ازبین می‌برند. برای درمان UTI خفیف، استفاده از آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی کافی است. اما برای موارد جدی و شدید عفونت‌ها، مثل سپسیس و پیلونفریت، تزریق آنتی‌بیوتیک درون‌رگی ضروری است.

پزشک ابتدا ممکن‌است آنتی‌بیوتیکی را تجویز کند که معمولا برای درمان UTI در آقایان موثر است، مانند ماکروبید (نیتروفورانتوئین)، مونورول (فسفومایسین)، باکتریم، تری‌متوپریم-سولفامتوکسازول، سیپروفلوکساسین، یا لواکین (لووفلوکساسین).

اغلب افراد چند روز پس از شروع مصرف این داروها احساس بهتری پیدا می‌کنند. اگر پس از چند روز مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها، مصرف آن‌ها را متوقف کنید، دوباره علائم بروز پیدا می‌کنند و به عفونت مبتلا می‌شوید. بنابراین باید تا پایان داروهای تجویزی آن‌ها را مصرف کنید.

برای کاهش خطر ابتلا به عفونت‌های ادراری گاهی به درمان مشکلات عمده پزشکی نیاز است. به عنوان مثال، درصورت داشتن سرطان پروستات، باید آن را جراحی کنید. و یا اگر ناهنجاری مادرزادی دارید، از یک روش اصلاحی برای رفع نقص استفاده کنید.

وقتی در دوران بهبودی UTI هستید، تلاش کنید تا بدن خود را هیدراته نگه‌دارید. خروج ادرار کافی از بدن، به دفع میکروارگانیسم‌ها و عفونت از بدن کمک می‌کند. آب بهترین نوشیدنی برای هیدراته نگه‌داشتن بدن است. چای به دلیل داشتن کافئین، بدن را دهیدراته و کم‌آب می‌کند.