عفونت مثانه و عفونت دستگاه ادراری چه تفاوتی با هم دارند؟

• سوزش در هنگام ادرار
• احساس درد در مثانه به گونه‌ای که احتیاج مداوم به ادرار کردن داشته باشید حتی بلافاصله بعد استفاده از سرویس بهداشتی
• هنگام تلاش برای ادرار کردن فقط چند قطره از بدن خارج شود
• نشت ادرار و خروج غیرارادی چند قطره ادرار از بدن
• کدر یا بد بو بودن ادرار
• درد در ناحیه لگن

بعضی از خانم‌های باردار که به عفونت دستگاه ادراری مبتلا می‌شوند، علائمی ندارند و بعد از این که عفونت کلیه‌ها را نیز درگیر کرد، متوجه علائم می‌شوند. پزشک یا ماما بطور منظم آزمایش عفونت دستگاه ادراری را برای خانم‌های باردار تجویز می‌کند. مهم است که عفونت دستگاه ادراری به سرعت تشخیص داده شود زیرا در غیر اینصورت ممکن است به جنین آسیب برساند.

علائم عفونت مثانه، که عموماً التهاب مثانه یا سیستیت گفته می‌شود، بسیار شبیه به عفونت دستگاه ادراری است که در سایر قسمت‌های بدن ایجاد می‌شود. در نتیجه، تشخیص اینکه کدام قسمت از دستگاه ادراری دچار عفونت شده است تنها با تکیه بر علائم مشکل باشد.

عفونت مجاری ادراری باعث درد و سوزش هنگام خروج ادرار می‌شود اما درد مثانه یک علامت نیست. عفونتی که در کلیه‌ها نیز گسترش پیدا کرده است علائم شدیدتری را بروز می‌دهد. افرادی که دچار عفونت در کلیه‌ها شده‌اند، علاوه بر اینکه علائم شبیه به علائم عفونت مثانه را دارند، همچنین درد کمر و تب و لرز را نیز تجربه می‌کنند.

درمان همه انواع عفونت‌های دستگاه ادراری (UTI) به جز درمان عفونت کلیه یکسان است. برای درمان عفونت کلیه لازم است که فرد در بیمارستان بستری شود. عفونت کلیه می‌تواند وضعیت سلامتی فرد را به خطر بیندازد بنابراین کسی که علائم مربوط به عفونت را داشته باشد باید هر چه سریع‌تر به پزشک مراجعه کرده و تحت درمان قرار بگیرد.

برای تشخیص عفونت مجاری ادراری (UTI)، پزشک در مورد علائمی که بیمار دارد سوال می‌پرسد و تعدادی آزمایش فیزیکی را نیز انجام می‎دهد. همچنین ممکن است یک نمونه ادراری نیز از بیمار تهیه کنند. اگر تعداد مشخصی از گلبول‌های سفید در نمونه وجود داشته باشد، این مسئله می‌تواند نشانه‌ای از عفونت باشد.

در اغلب موارد، پزشک نمونه ادراری را به آزمایشگاه ارسال می‎کند تا با استفاده از تکنیک‌های موجود کشت باکتریایی انجام شودو بعد از انجام بررسی‌های لازم بر روی باکتری موجود در نمونه، آنتی‌بیوتیک مناسب جهت درمان تجویز شود.

اگر باکتری باعث عفونت دستگاه ادراری شده باشد، آنتی‌بیوتیک بهترین روش درمانی است. برای درجات مختلفی از عفونت دستگاه ادراری، باید آنتی‌بیوتیک مناسب تجویز شود بنابراین نباید از داروهای تجویز شده قبلی و یا تجویز خودسرانه دارو استفاده کرد. در بعضی موارد، درمان اولیه برای عفونت مجاری ادراری جواب نمی‎دهد. اگر این اتفاق بیفتد، پزشک دوز مصرفی آنتی‌بیوتیک را افزایش می‌دهد، آنتی‌بیوتیک را تغییر می‌دهد و یا آنتی‌بیوتیک تزریقی را تجویز می‌کند. اگر بعد از مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها علائم شدیدتر شد و یا بعد از چند روز بهبودی حاصل نشد، باید به پزشک مراجعه کنید.

بعضی از افراد عفونت ادراری مکرر را تجربه می‌کنند. در این موارد پزشک روش‌های دیگری مانند سونوگرافی یا سیستوسکوپی را برای تعیین علت اصلی تجویز می‌کند.